Openingslied: Ik wens jou vrede, gegroet ben jij ...
Welkom en Mededelingen
Ontsteken van de Paaskaars
We steken nu de
paaskaars aan, het licht van de brandende kaars als symbool van de
Eeuwige. Het licht als symbool van zijn aanwezigheid in ons. Jij licht
in mij waarover we hierna zullen zingen.
...
Op de voorkant van de liturgie staat een kopie van
het bekende schilderwerk van Leonardo da Vinci: de mens van Vitrusius.
Hij verbeeldt hierin een man met, naar zijn visie, nagenoeg perfecte
lichaamsverhoudingen. Het perfecte hierin is dat al het evenwicht in de
natuur dat met het getal phi wordt aangegeven, ook terug te vinden is in
zijn geschilderde mens. Een mooie parallel met het evenwicht dat Paulus
voor ogen heeft als hij zijn brief aan de christenen van Korinte
schrijft.
We lezen bij Paulus in zijn eerste brief aan de christenen van Korinte
over de vele verschillende gaven die mensen kunnen hebben. En over de
ene geest die deze gaven uitdeelt. Over de verschillende dienende taken
die de mens kan verrichten en de ene heer die gediend wordt. Zo heeft
iedereen uit een mensengemeenschap zijn eigen talenten. Talenten die de
mensengemeenschap zouden moeten dienen.
Paulus houdt de christenen van Korinte een beeld voor en schrijft daarin
over het lichaam en de verschillende lichaamsdelen. In deze viering
vragen we wie jezelf bent in dat lichaam, wie is de ander en wat
verbindt ons?
We kijken naar binnen én naar buiten ons. We zijn stil. We laten wat van
ons horen. We zingen. We luisteren. We komen in beweging.
Lied: Jij licht in mij
Lezing van uit de eerste brief van Paulus aan de christenen van
Korinte: 12, 14-22.
Jij en ik. Voordat een mens de andere mens ontdekt is er die andere
grote ontdekking. Je eigen bestaan, het eigen ik. Alleen al het kunnen
opstaan, je benen en armen gebruiken, ogen en oren, proeven eten en
ruiken. Als je het opgroeien van je kleinkinderen observeert zie je hoe
een kind van elk stapje in die ontwikkeling geniet.
De apostel Paulus kijkt naar het lichaam en ontdekt er een eenheid in.
Hij vergelijkt het lichaam met een gemeenschap. Overal waar mensen
elkaar vinden in een vorm van samen, daar zijn er die vooral hun handen
gebruiken, ze houden van aanpakken, ze steken de handen uit de mouwen.
Anderen gebruiken hun benen, ze gaan op zoek of op verkenning of lopen
zich de benen uit het lijf voor een ander. Er zijn er die goed kunnen
luisteren, of kijken.
Zo kun je luisteren naar dat beeld van het lichaam: wie ben ik in de
samenleving, op mijn werk, in de familie, in de basis? Jij en ik? Eerst
even naar het ik…..
…Immers, een lichaam bestaat niet uit één deel, maar uit vele.
Als de voet zou zeggen: ‘Ik ben geen hand, dus ik hoor niet bij het
lichaam, ‘hoort hij er dan werkelijk niet bij? En als het oor zou
zeggen: ‘Ik ben geen oog, dus ik hoor niet bij het lichaam, ‘hoort het
er dan werkelijk niet bij? Als het hele lichaam oog zou zijn, waarmee
zou het dan kunnen horen? Als het hele lichaam oor zou zijn, waarmee zou
het dan kunnen ruiken? God heeft nu eenmaal alle lichaamsdelen hun eigen
plaats gegeven, precies zoals hij dat wilde. Als ze met elkaar slechts
één lichaamsdeel zouden vormen, zou dat dan een lichaam zijn? Het is
juist zo dat er een groot aantal delen is en dat die met elkaar één
lichaam vormen. Het oog kan niet tegen de hand zeggen: ‘Ik heb je niet
nodig, ‘en het hoofd kan dat evenmin tegen de voeten zeggen.
Integendeel, juist die delen van het lichaam die het zwakst lijken zijn
het meest noodzakelijk …
Wie ben ik?
Hier staat een lichaam getekend. Als ik ieder zou vragen wie ben je
in dat lichaam? Dan ga je al heel snel aan het denken. Maar als je in
dit lichaam rond loopt dan komen er andere mechanismen in werking. Het
kan zijn dat je intuïtie je dan gaat helpen. Het helpt ook om heel dicht
bij jezelf te blijven. Dus gewoon rondlopen. Maar wel in stilte, om je
innerlijk een kans te geven ; Geen paniek van ik zou niet weten waar…
Vertrouw op je lichaam. Het brengt je gewoon naar de goede plek. Zo ga
je alle plekken van het lichaam verkennen en tenslotte terecht komen bij
dat ene lichaamsdeel. Niet denken: Ik kan overal wel gaan staan. Maar:
op dit moment van mijn leven… nu in deze situatie heb ik vooral iets met
dat deel…..Neem de tijd. En niet teveel denken…
Wie is de ander?
Je staat op je plek. Was het moeilijk niet teveel te denken? Waarom?
Was het moeilijk zoeken? Twijfel tussen keuzes? Hoe voelde dit
rondlopen? [ enkele reacties ]
Je staat op je plek en anderen staan bij jou in de buurt. Ga met de
andere handen of benen of ogen of orgen bij elkaar zitten en wissel uit
waarom je staat waar je staat….
Wie of wat zijn we samen?
Er is iets in het lichaam van de basis wat ons verbonden houdt. Er is
iets in de samenleving wat ons bij elkaar houdt. Het is het zenuwstelsel
van het lichaam… het is het bloed en het leven wat de lichaamsdelen
voedt en met elkaar verbindt
Lied: Ubi caritas
Inleiding op breken en delen
Vandaag willen we in deze viering met zijn allen brood breken en
samen met druivensap aan elkaar delen.
Brood en druivensap staan hierbij voor alles waarmee de liefde tussen
mensen gevoed kan worden. Liefde heeft met delen te maken. Je deelt in
elkaar´s blijdschap, je deelt in elkaar´s verdriet, je bent er voor
elkaar.
Wil je met anderen kunnen delen dan moet je breken, moet je je losmaken
van alles waar je aan gehecht bent. We zongen het al: Als ik mij vast
wil klampen aan mens, aan stof, idee, maak jij mij zachtjes los, ……
Daarom breken en delen wij vandaag. Om bereidheid tot jezelf geven te
oefenen, maar net zozeer om je open te kunnen stellen om te kunnen
ontvangen.
Telkens als we het brood breken en samen met de druivensap delen worden
we even een. Eén geheel van mensen die open staan voor elkaar, die samen
op weg zijn naar een samenleving waar de liefde tussen mensen een
vanzelfsprekendheid is.
Dit breken en delen doen we op voorbeeld van iemand die ons leerde
bidden: Onze vader ….
Lied: Onze Vader (Taize)
Breken en delen van brood en wijn
De “handen” worden uitgenodigd te helpen bij het delen en ieder wordt
gevraagd een kring te vormen.
Stilte-moment
Er is een wonder in dat lichaam wat wij samenleving noemen: mensen
die naar elkaar omkijken ; zorg en aandacht zonder te kijken naar kosten
of moeite. Een wonder om even bij stil te staan…
pianomuziek
Er is een wonder in het lichaam dat wij de basis noemen.. mensen die om
elkaar geven… echte zorg en aandacht… mensen die voor koffie zorgen..
een vieringenlijst… het epistel…. Het na-de-pauze-gedeelte.
Verbondenheid met de andere kerken (doopsgezinde kerk) Een wonder om bij
stil te staan. …
pianomuziek
Slotwoord
Wij zijn nu bijna aan het einde van deze viering. We hebben ons
bezonnen op wie we zijn, wie de ander is, wie of wat we samen zijn.
Samen hebben we gebroken en gedeeld. Samen zijn we een ogenblik één
geweest.
Dadelijk gaan we weer naar huis. Ieder van ons gaat weer verder op zijn
eigen levenspad. Maar we kijken uit naar het moment dat onze paden
elkaar weer kruisen en dat we elkaar weer ontmoeten.
Aan de 7e-eeuwse monnik St Patrick wordt een zegenbede toegedicht die
wordt uitgesproken als mensen afscheid van elkaar nemen, als ze op reis
gaan. Voor ons vandaag, wanneer we weer op pad gaan, een toepasselijke
bede.
We wensen elkaar toe dat ons levenspad verlicht zal zijn, dat we altijd
de wind in de rug mogen hebben, dat de zon warm op onze gezichten mag
schijnen, dat een milde regen op onze akkers zal vallen en tot het
moment dat we elkaar weer zullen zien, dat Hij ons in zijn handen mag
houden: dat God ons mag houden in de palm van zijn handen.
Het koor wil dit nog een zingend benadrukken.
Gezongen zegen
Mag de weg verlicht zijn om jou te ontmoeten,
mag je de wind altijd mee hebben.
Mag de zon warm op je gezicht schijnen.
Mag de regen mild op je velden vallen
en tot wij elkaar weerzien
mag Hij je in zijn handen houden,
mag God jou houden in de palm van zijn handen.
We zegenen elkaar
|
