Oecumenische Basisgemeente Apeldoorn

Ontmoetingen over de grens

2 oktober 2016

Ontsteken van de paaskaars

Zeven armige kandelaar

Iedere kaars die aangestoken wordt staat symbool voor:
1. Gedenk, bid voor vluchtelingen overal in de wereld: persoonlijk verhaal uit boek: Buren van ver
2. Tijden van vreugde en verdriet in het leven: geboorte van een nieuw mens, sterven van mensen door oorlog, ziekte, geweld en natuurlijke dood
3. Als teken van saamhorigheid: tuinproject in de binnenstad van Omnizorg
4. Dankbaarheid voor de gekregen talenten in het leven. Ieder mens heeft zijn eigen talent
5. Schaamte: het gevoel van schaamte om wat mensen elkaar aandoen, persoonlijk verdriet
6. Het voedsel wat ons gegeven wordt, de oogst van het gewas, het sprankelende water om onze dorst te lessen
7. Rust: de kracht om arbeid te verrichten en de tijd om tot rust te komen en aandacht te hebben voor je gezin, je naaste familie en naaste in je omgeving

Lied: Wonen overal nergens thuis

Mededelingen

Psalm 113 uit de bundel van Huub Oosterhuis

Zo hoog als Gij troont in uw hemel
zo diep buigt Gij neer om te zien
zo diep, om te zien deze aarde.

Zo wijd als het oosten en westen
moge opklinken de lofzang.

Boven de drommen der volkeren uit
zijt Gij verheven,
hoog boven alle hemelen licht.

Niet de sterren,
loven en prijzen uw naam.
Maar mensen die uw naam volbrengen
knielende bij hun noodlijdende naasten.
Niet de opgaande zonnen
niet de zacht schijnende manen
maar uw dienstknecht-mensen
die de vreemdeling tegemoet gaan
loven en prijzen uw naam.

Woont Gij in de hemel? Gij woont in hun harten -
zij sjorren de vernederden op uit de modder
de verstotenen sjorren zij op
uit het stof van de aarde
en nodigen hen aan hun tafels.

Zij loven en prijzen uw naam.

Lied: Ik zal in mijn huis niet wonen

Lezing: Ruth 2: 1-12

Gesprek met de ander:

* Deel met je buurman of buurvrouw jouw ervaringen over ontmoetingen met iemand over de grens
* Welke personen over de grens zijn/ waren een inspiratiebron voor jou en waarom
* Wat heb jij die ander gegeven en wat hebben die ontmoetingen jou gebracht

Lied: Als God ons thuisbrengt uit onze ballingschap

Ontmoetingen over de grens: grenzen binnen en buiten jezelf

Bij ontmoetingen over de grens denk je in de eerste plaats aan je eigen landsgrens en dat je bij het passeren daarvan weliswaar andere mensen ontmoet, die echter toch niet zoveel verschillende zijn van onze culturr; sterker nog ook de taal heeft verscheidene overeenkomsten. Hoewel dat tot komische situaties kan leiden, zo heeft bijv. ons “bellen’in het duits de betekenis van blaffen van een hond.

Dat er nog vele andere en veel ingrijpender grenzen bestaan, ontdekte ik toen ik het boek “Buren van ver”portretten van vluchtelingen, in handen kreeg.

Als je die verhalen leest, dan wordt je, je pas bewust van de vele grenzen die zij op hun vluchtweg tegenkwamen en dat er ook vele grenzen zijn in het land van aankomst.

Zij komen in een land met een hele andere onbekende cultuur, d.w.z. de kleine dagelijkse handelingen, die je vaak gedachtenloos doet, zijn anders, onbekend.

Je wordt vreemd aangekeken, wanneer je iemand geen hand geeft, of je ogen neerslaat i.p.v. iemand aan te kijken. De maaltijden zijn anders,überhaupt het voedsel is anders, wordt anders klaar gemaakt, smaakt anders. En juist dat soort kleine handelingen waarin je wordt ondergedompeld is vreem, waardoor je , je in de meest letterlijke zin ontworteld voelt.

In het boek Ruth wil Naomi, de schoonmoeder van Rutj, terug naar haar eigen land. Haar man en haar beide zonen zijn gestorven en de hongersnood in Juda- de oorzaak dat zij naar Moab waren gekomen- is voorbij. Aangekomen in Bethlehem wekt de komst van Naomi veel verbazing, maar over Ruth lees je verder niets, die wordt “niet gezien dat is een vreemdeling”en dat is veelzeggend, want zien wij vreemdelingen, vluchtelingen als mens?

Rut is zich terdege bewust van haar situatie. Het is oogsttijd en gebruikmakend van het recht om achter de maaiers aren te verzamelen, gaat zijnaar het veld van een verre verwant van Naomi, Boaz. Als familie van Naomi wordt zij”gezien”. Door een huwelijk wordt zij in de gemeenschap opgenomen.

Peter van Straaten heeft over het onzichtbaar zijn met een veelzeggende cartoon gemaakt:
Twee vrouwen, de een blond type met een korte rok, de ander een vrouw met hoofddoek en een lange rok.
“Vluchteling”? vraagt de blonde, nee, ik woon als twintig jaar naast u is het schrijnende antwoord.

Hiermee ben je weer in onze tijd en blijkt dat sommige dingen ook na zoveel eeuwen nog steeds gelijk zijn.

Vluchteling zijn betekent ook dat je, je helemaal opnieuw moet oriënteren en dat valt niet mee als je in een AZC gehuisvest bent, met alleen andere vluchtelingen om je heen. Voeg daar nog eens bij dat een vluchteling nergens zeker van kan zijn. Niet van een verblijfsvergunning, zelf niet van een vaste opvanglocatie en ook geen mogelijkheid om te werken of een taal te leren.

Wat een moed, doorzettingsvermogen en de vaste wil om te slagen in je nieuwe land is er voor nodig om niet de moed te verliezen.

Het verhaal van vluchtelingen uit diverse landen, die inhet boek”Buren van ver”verteld worden, vervult je met ontzag en bewondering. Het verdient dat hieraan grotere bekendheid gegeven wordt, omdat daarin wordt gelogenstraft wat je nog al eens hoort, dat vluchtelingen gemakkelijk aan een woning komen, een uitkering krijgen, kortom hier een gespreid bedje vinden.

Op de informatietafel ligt informatie van de afgelopen Vredesweek. Daar ligt ook de folder van ons collectedoel: “lessen in vrede”
Achmed uit de syrische stad Sara Qeb zet zich in voor alle kinderen en jongeren met verschillende religieuze en etnische achtergronden. De kinderen krijgen onderwijs en theaterlessen. Hij biedt een alternatief voor het geweld wat overal aanwezig is en draagt bij om kinderen en jongeren weer een perspectief te bieden. Hij wil ze voorbereiden voor een beroep zodat zij later als de tijden weer wat normaler zijn er er rust heerst in hun land in hun eigen bestaan kunnen voorzien.

Om de oorzaak van de vluchtelingenproblematiek op te lossen is wereldwijd vrede noodzakelijk; dat is nog een ver doel, maar als wij daar steeds aan blijven werken kan het dichterbij komen.

Amen

Collecte

Muziek: We are the world

Zegenbede van St. Patrick